مختصري از احوال حافظ

شعر حافظ همه بيت الغزل معرفتست

افرين بر نفس دلكش ولطف و سخنش

شمس الدين محمد حافظ بزرگترين غزل سراي عرفاني ايران يكي از نوابغ يزرگوار عالم انساني است كه در اغاز سده هشتم هجري در شيراز پا بعرصه وجود نهاد.از اغاز زندگي اين بلبل خوش نواي بوستان ادب و عرفان اگاهيهاي كمي به ما رسيده است.تنها ماخذ معتبري كه از روزگار حافظ بر جاي مانده*مقدمه ايست بر ديوان خواجه شيراز بخامه تواناي دوست و همدرس وي محمد گلندام كه در انجا از وسعت دايره دانش و كمال لسان الغيب سخن بميان اورده است و اينك با ختصار بخشي از ان نقل مي شود((...اشعار ابدارش رشك چشمه حيوان وبنات افكارش غيرت حور ولدانست*ابيات دلاويزش ناسخ سخنان و منشات لطف اميزش منسي احسان حسان...

حسد چه ميبري اي سست نظم بر حافظ                           قبول خاطر و لطف سخن خداداست.